We vertrokken met 10 geïnteresseerden (2 vrouwen van femma en 8 mannen van kwb) per auto van op het Mariakerkeplein richting ‘Fabriek Energiek’ te Zelzate. Daar kregen we al direct een eerste uitleg over de Aziatische en de Europese hoornaar nadat een plaatselijk opzichter 2 van die schadelijke aziatische bijen gevangen had en onmiddellijk onschadelijk had gemaakt.

Daarna was het de beurt aan onze gids, Luc De Puydt, om ons te begeleiden op de Zonneberg. 

We werden voorzien van een geel hesje om herkenbaar te zijn op de vele camera’s die hier overal hangen ter beveiliging. Voor alle zekerheid namen we onze paraplus mee want er werd rond 16u een plensbui voorzien. 

Na een stevig klimmetje kwamen we in schapengebied. We hadden een prachtig zicht op ‘Klein Rusland’, een ietwat verwaarloosde sociale woningenwijk van Zelzate. 

We vernamen de oorsprong van de naam Klein Rusland: n.a.v. het oprichten van een bedrijf in de jaren 1920 door 2 Russische ingenieurs zochten zij voor hun bedrijf Belgisch personeel met o.a. als lokkertje de mogelijkheid om op korte afstand van het bedrijf goedkoop een woning te verwerven.

Wat de Zonneberg betreft: de gids vertelde dat de aanvankelijke immense berg met gips (waaruit o.a. fosforzuur werd gewonnen) geleidelijk aan minder afzet genereerde waarop  moest worden gezocht naar een veilige oplossing. Daarvoor werd het bedrijf ‘De Nul’ ingeschakeld. Het giftige gips werd overdekt en ingekapseld (o.a. met een dikke kleilaag en matten) om de omgeving te vrijwaren van giftig grondwater en het terrein werd afgebakend met rond-om-rond grachten. In een groot waterbekken wordt al jarenlang het gezuiverde gedraineerde water opgevangen. Er werd gezocht naar een andere invulling van dit groot gebied en het aanleggen van zonnepanelen was een uitkomst. Hoe hoger we klommen, hoe méér het uitzicht groeide. Verder kregen we uitleg over het teloor gegane Kuhlmann en de eveneens verdwenen opvolgers ervan. 

Aan de overkant van het kanaal zagen we de Vlaamse staalreus Arcelormittal (beter bekend als Sidmar) liggen. We wandelden zo’n 2 km in het Zonneberg-terrein (indertijd het 2^de grootste zonnepanelengebied in de Benelux) rond de 55 500 zonnepanelen, netjes gerangschikt op evenwijdige rijen. De opbrengst van de zonnepanelen voorziet zo’n 4000 gezinnen van Zelate van energie. Ondertussen zijn er al plaatsen in Nederland en België waar er men spreekt van 160 000 tot    300 000 (in Lommel) zonnepanelen. We kregen te horen dat er in de omgeving vooral wordt ingezet op hergebruik van grondstoffen, zowel metalen als gas enz.

De aangekondigde plensbui bleven weg, integendeel, er was een warme wind, de zon kwam erdoor

 en we konden zelfs de koeltorens van Doel zien liggen (zie foto). De boeiende uitleg zorgde er voor dat de tijd snel leek voorbij te vliegen.

Naderhand werd er nog even nagekaart in café ‘De Nieuwe Gaumont’ op de markt in Zelzate vooraleer we tevreden terugreden naar huis.

onze verslaggeefster kijkt in de richting van het vroegere Sidmar (nu: Arcelor Mittal).

Was het heimwee

of was het iets anders

in ieder geval: BEDANKT  ANNIE voor de organisatie